مینشنم به تنهایی.

مینشینم چون غصه ای در دل یک ازرده دله، دل شکسته.

مینشینم چون پاییز خزان بابرگ های پر قافیه ی برگ ریزان غم.

مانند غم:

امشب در سر شوری دارم ،امشب در دل نوری دارم

باز امشب در اوج آسمانم، رازی باشد با ستارگانم

با ماه و پروین سخنی گویم، از روی مه خود اثری جویم...

تنهایی...

بی کسی...

دل شکسته...  .

اَللّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشّاکِرینَ لَكَ عَلى مُصابِهِمْ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ عَلى عَظیمِ رَزِیَّتى

خدایا مخصوص تو است ستایش سپاسگزاران تو بر مصیبت زدگى آنها، ستایش خداى را بر بزرگى مصیبتم

اَللّهُمَّ ارْزُقْنى شَفاعَةَ الْحُسَیْنِ یَوْمَ الْوُرُودِ وَ ثَبِّتْ لى قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَكَ مَعَ الْحُسَیْنِ وَ اَصْحابِ الْحُسَیْنِ الَّذینَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلامُ

خدایا روزیم گردان شفاعت حسین علیه السلام را در روز ورود (به صحراى قیامت ) و ثابت بدار گام راستیم را در نزد خودت با حسین علیه السلام و یاران حسین آنانكه بى دریغ دادند جان خود را در راه حسین علیه السلام.

خدایا مرا هدایت کن که بنده ی تو باشم.

خداوندا مرا هدایت کن که با شهدا مهشور باشم.

خدایا مرا نگاه کن... .

دلتنگ کودکیم ، یادش بخیر …
قهر میکردیم تا قیامت و لحظه ای بعد قیامت میشد …

روزها میاید و میرود.

ماه ها میاید و میرود.

سال ها میاید و میرود.

روزها را مینویسیم و ماه ها و سالها را همینطور.

اما ننوشتیم از غریب.کدام جمعه را به انتظار او نشستیم؟

کدام اشک را بخاطر او ریختیم؟

کدام درد را به خاطر او کشیدیم؟

خدایا جمعه ها میاید و میرود ولی کسی نیست از او سراغی بگیرد.

اقای من بیا و به داد مظلومان برس.بیا و دست دردمندان را بگیر.

این جمعه و ان جمعه میکنیم و نمیگوییم چرا نمیاید.

خدایا از غریبی جمعه ها خسته ایم.هرچه از ساعت های روزش میگذرد دل ها گرفته تر میشود.

اقای من،به جده ات فاطمه ظهور کن.                           بیقراری را به پایان برسان... .

بنواز  ای بانوی زیبا.

بنواز از غم های من.

بنواز از سکوت های بی پایان.بنواز از دردی که مرا در اغوش خود گرفت.

با ان دست های ظریفت مانند شبنم بهاری بنواز.

بنواز از سکوت شب های پر خاطره.

وقتی نسیم صبح میوزد غم ها مرا بیدار میکنند،و میگویند یادش بخیر.

ای دست های بی قافیه سکوت را از من بگیرید.

ای دست های بی عاطفه سکوتم رابشکنید،تا خدا دل شکسته ام را ببیند.

ای دست ها ی کوچک عشق،خدارا...  .

به نام هزار رنگ.

شروع کنید ای قلم های رنگین.

بکشید از زشتی های من.

اری.بکشید از ناتوانی من در مقابل عشقی که نتوانستم ان را نگه دارم.

بکشید از زشتی های زات من.

خسته ام از منت های بی پایان.

خسته ام از دوری او.او مرا تنها گذاشت مقابل هزار رنگ.

ای قلم ها کنار بروید و بگذاری قلم سیاه،سیاه بختی مرا به قاب بکشد.

بگذارید از سیاه بختی من او شاد شود.

به او بگویید غمگینم در برابر منت ها.

دلم از او سیاه شد... .

میگذرد.

مثل باد.

میگذرد مثل طوفان.

میگذرد همچون نوشته های بی برگشت.

میگذرد همچو حرف نامردان که بر میگردد.

اّه.اّه.اّه... .

دیگر نایی ندارم.

شکستم از سکوت مطلق.زمان دیگر بایست.

نفس هایم برید.نفس هایم برید.از رقص زمان خسته ام .

در تابم که روزی بر روی خاک بیافتم.تمامش کنید عقربه های

تهی دست نا مراد.خسته ام.

بایست...  .

زندگی  مرا ببین ...   .

دنبال فانوسم.

نه فانوس خیال.نه فانوس نگاه.

دنبال فانوسم. نه فانوس در ماندگی .نه فانوس اشک.

دنبال فانوس عشق میگردم که راه را برایم پیدا کند.

نمیبینم در این راه های تاریک هیچ عشقی را.

عشق هایی که همه انها پوچ شد.

دنبال فانوسی میگردم برای ابد.

خدا.خدا.خدا... .

 دخترک:ای پسرک.

ای پسرک چشمان خود راباز کن.

پسرک چشمان خود را باز کن که بازی تمام شد.

این فقط یه بازی بود.چرا جدی گرفته ای؟

پسرک:جدی نبود،اما بود.او بود مرا.

او بود مرا غمگین.دوست دارم چشمان خود را باز کنم که تو را داشته باشم.

دوست دارم خواب باشم که تو را داشته باشم.دوست ندارم تمام شود.

دخترک:پسرک چشمان خود را باز کن.من کنار تو ام.

پسرک:نه.چشمان من بسته است تو این حرف را به خاطر دلم میگویی.

دخترک:نه راست میگویم ببین مرا؟

پسرک:کجایی؟کجایی؟کجایی؟...ای کاش چشمانم بسته بود.

خدا تنهایم.

راه سلام.

خسته ام راه.خسته ام از پیچ و خمت.

کی تمام میشود.

چه وقت میتوانم نفسی اسوده بکشم.

دیدی که چه تابناک بودم؟

دیدی که چگونه از رویی باز تاب میخوردم.؟

اما الان خجالت میکشم از تو،خودم،او،انها.

روز هایی بود با سری بلند به اطراف خود مینگریستم.احساس میکنم که دیگر تمام شده .

دیگر نمیتوانم خود را سرپا نگه دارم.دب دبه ای ندارم.تو را میخواهم راه.

تو را میخواهم تا تمام شوم.

راه بهشت را از که بجویم... ؟

سلام بابا محمود.

دیگر نمیدانم کجا سراغت را بگیرم.

خسته ام از این روز های بدون تو.

دیگر ازردم از فرزندانی که دست پدرانشان را میگیرند و میچرخند.

پدری داشتم چو ماه.پدری داشتم چون فرشته ها.

پدر جان، یعنی دیگر نمیتوانم تو را ببینم؟

یعنی دیگر نباید انتظارت را بکشم؟

بابا محمود ،مادر به من گفت از حالا سیدعلی پدر من است.اما ازش دورم.

نمیدانم به فرزندانی مثل ما فکر میکند یا نه.اما ما هم پدر میخواهیم.

سید علی ،نامم صدیقه سادات است.دو سال است بابایم شهید شد وبه همه میگویم تو پدرمن هستی.

اقا جان فقط پدرم را توی تنهایی میبینم.دوست دارم او را به همه نشان دهم.اما نمیتوانم.

اقاجان،به دادم برس.خسته ام.

انتظار،انتظار،انتظار... .

ای فرشته از چه میگریی؟

از انسان های الوده.

ای فرشته از چه میگریی؟

از انسان های بیهوده.

ای فرشته از چه میگریی؟

اه اینقدر نپرس.خسته ام از شما.از شمایی که هیچوقت یاد او نیستید.

خسته ام از شمایی که نمیخواهید بدانید.

ما در اسمان برایتان اغوش واکرده بودیم،اما حالا خسته ایم از دیدن من ها.

خسته ایم از کسانی که خود را میخواهند.بروید و ببینید بهشت را که بجز اندک در ان نیستند.

مخلوقتان انجا را برای کثیر شما ساخت.چه به روز خدا میاورید.

شما را افرید تا زندگی کنید و خدا را بپرستید.چیز زیادی از شما خواست؟

بالهای ما شکسته از گناه شما.خسته ایم از گناه شما.

ای کاش نبودید.ای کاش نمی امدید.ای کاش همتان مثل انها بودید...

شهید...شاهد...شهادت...!

اینجا اسمان ابریست.

اینجا اسمان نالان است.

اسمان میغرد.اسمان به سطوع امد از این غرش.

چیست در دل این هوای غمناک.

این اسمان اه میکشد به پهنای تمام من  ها.

این اسمان چه کشید که اینجور دل شکسته است؟چه کسی قدر این اسمان را ندانسته که چنین برسر ان اورد؟

چه کسی بود که اسمان بخاطر او به من ها رحم کرد؟

ایا کار اوست...؟

میبینم که چه ازاد زندگی میکنند در کنارهم.

میبینم که چه خوش با نداشتن میسازند.

خود را من نمیدانند.خود را ما میدانند.یعنی من ها.

توی یک خرابه شاد هستند.زیر یک سقف کهنه ی بی حال و خسته.

اما این سقف کهنه و خسته با دیوار های پیر، با شادی انها شاد است.

این خلوت گواه، از گذشته ی تلخ خسته است.گذشته ای که او را شکننده کرد.اما خود را سر پا نگاه داشت.

ای کاش من او بودم.

خواب هستم،نمیشنوم.

چقدر ارامم.چقدر راحتم.اسوده ام از خیال دوست.

چقدر طومأنینه به دنیا مینگرم.میگویند خواب هستم،خواب هستم؟؟اری خواب هستم!!!

چه زیباست خواب.نمیخواهم از این خواب زیبا بیدار شوم.

نمیخواهم از دوست داشتن بشنوم.نمیخواهم از محبت بشنوم.

میبینم دروغ را .میبینم خیانت را.میبینم عشق را.

اما من خودم را بخواب زدم تا چیزی را نبینم.خودم را بخواب زدم تا احساس چیزی را نداشته باشم.

اما دیگر دیر شد.ای کاش نمی امدم.ای کاش...ای کاش...!

امروزم تلخین است....امروزم گریان است.

نمیدانم در این تلخان روز به چه چیزی فکر کنم.به تنهایی؟به نبودن در کنارش؟

به روزهای دردناک بدون او؟به خاطرات او؟به روزهای نابود کننده؟

نمیدانم در حال چه کاریست.

نمیدانم میخندد یا میگرید.اما من میگریم.به روزهای بدون او میگریم.

روزهای شیرینی دارم،اما نه به اندازه ی ان روزهای سرشار از ترنم.

خانه ها... کوچه ها...  خیابان ها...  نبودن...   ندیدن...  نرسیدن...   .

                                             پایان های نا ممتد...

به سختي مي توان در بين مغز هاي انديشمند جهان، كسي را يافت كه داراي يك نوع احساس مذهبي مخصوص به خود نباشد؛ اين مذهب با مذهب يك شخص عادي تفاوت دارد.

پندار و گمان، به مراتب مهم‌تر از دانش است.

آنچه به راستي فراتر از فهم ماست، خودش را به والاترين شكل خرد نمايان مي‌سازد و درخشان‌ترين زيبايي را دارد.

دانش بدون دين لنگ است، دين بدون دانش كور.

بهتر آن است كه ذهن را براي انديشيدن مورد استفاده قرار دهيم نه براي انبار كردن اطلاعات.

از ديروز بياموز، براي امروز زندگي كن و به فردا اميد داشته باش.

به نام خدا.

خداوندا.خسته ام از این زندگی تلخ و شیرین.

نمیدانم بخندم یا بگریم.

نمیدانم شاد باشم و دنیا را در اغوش بگیرم یا غمگین باشم و زانو بغل کنم.

چرا نمیتوانم شاد باشم؟

چرا نمیتوانم مانند یک انسان شاد زندگی کنم؟

چرا من مانند یک فرد دست و پا شکسته میمانم و سوی هیچ چراغ روشنی نمیروم.

شب و روزم بر این فکر است ایا اینده ی من هم؟!!!!!

هر روز دلگیرم.

هر روز به یادش میافتم.خدا خدا خدا ...   .

خدا رو تو چی میبینیم؟

از اینکه پول هنگفتی به ما بده؟

از اینکه هر چی خواستیم بهمون بده،اگه نده خیلی خدای بدیه؟

از اینکه هرموقع تو مشکل بزرگی بر خوردیم بیاد دستمونو بگیره از این منجلاب درمون بیاره؟

چرا هممون توقع داریم خدا بیاد و به دادمون برسه؟

تا حالا شده به خاطر خدا یه کاری رو نکرده و باشیم بیایم ازش بگذریم؟

تاحالا شده تو روزای خوشمون هم به یادش باشیم؟

تا حالا شده بخاطر خدا از سلایق شخصی خودمون بگذریم؟

یه چیز خیلی ساده و کوچیک:تا حالا شده هر روز یاد خدا بیفتیم؟اگه بگیم اره بزرگترین دروغ دنیارو داریم انجامش میدیم.نه نه نه....... .

یه قطاری داشت سمت خدا میرفت،یهو داد زدن بهشت.

همه پیاده شدن.یادشون رفته بود که قطار داشت سمت خدا میرفت.

هرکس او را دید به او بگوید ،فلانی گفت: یادش بخیر.

گفتم غم تو دارم گفتا غمت سر اید                گفتم که ماه من شو گفتا اگر براید

گفتم ز مهر ورزان رسم وفا بیاموز               گفتا زخوبرویان این کار کمتر اید

گفتم که بر خیالت راه نظر ببندم                  گفتا که شبرو است او از راه دیگر اید

گفتم که بوی زلفت گمراه عالمم کرد              گفتا اگر بدانی هم اوت رهبر اید

گفتم خوشا هوایی کز باد صبح خیزد             گفتا خنک نسیمی کز کوی دلبر اید

گفتم که نوش لعلت مارا به ارزو کشت           گفتا تو بندگی کن کو بنده پرور اید

گفتم دل رحیمت کی عزم صلح دارد              گفتا مگوی با کس تا وقت ان دراید

گفتم زمان عشرت دیدی که چون سرامد         گفتا خموش حافظ کای غصه هم سر اید

وصيت نامه شهيد احمد علي عسكري
پيامي كه نسبت به شما مردم عزيز دارم اين است كه وحدت كلمه را حفظ كنيد و دست از ولايت فقيه برنداريد. اگر فرمانبرداري نكنيد خدا اين نعمت بزرگ را از شما خواهد گرفت. خدايا مرا خالص گردان تا بدان فيض الهي كه همان شهادت است برسم.

وصيت نامه شهيد حسين ضامن
به منظور اداي دين خود به اسلام و مسلمين و لبيك گفتن به نداي امام امت تصميم گرفتم با توفيقات الهي جهت مبارزه با دشمنان اسلام به جبهه هاي نبرد عزيمت نمايم.

وصيت نامه شهيد مهدي ذوالفقاري
اي ملت به پاخاسته تا آخرين نفس در مقابل كفر و الحاد و نفاق بايستيد و آنان را نابود كنيد تا مسلمانان دنيا نفس راحت بكشند و بهتر خدا را عبادت كنند از خط ولايت فقيه كه ادامه دهنده ي راه پيامبران و امامان است قوياً حمايت كنيد.

وصیت نامه شهید سید محمود موسوی

یارب! در نگاه دوستانم می نگرم در حالی که اشک در چشمانشان حلقه زده،با یکدیگر وداع می کنند،چون هیچ کس نمی داند چه کسی می ماند و چه کسی به دیدار معشوق می شتابد.

خدایا! نـمی دانم وقتی که مرگ به سراغم می آید، من در چه حالی هستم، اما خدایا! دوست دارم در آن حال، لبهایم به ذکر یا زهرا(س) مشغول باشد و دلم از نور محبّت علی و فرزندان علی(علیهم صلوات الله) لبریز باشد.

خدایا! شرم دارم از اینکه بگویم شهادت را نصیب شخصی مثل من گردانی،زیرا شهدا ،همه چیزشان خدا بود و من هنوز به آنجا نرسیدم.

خدایا! شاید گناهانم موجب شده است تا در خواستم به عرش نرسد. پس خودت به من فرصت توبه عطا فرما. خدایا!دستانم خالی است.

خدایا پس از سنگینی سی سال عمر به هدر رفته، اکنون احساس می کنم سبک شده ام. خدایا!نمی دانم حکمتت چه بود که مرا از شمال به تهران کشاندی و همسری مهربان و فرزندی سالم به من عطا کردی. حال من چگونه شکرت را بجا آورم؟

خدایا! از تو می خواهم همسر و فرزندم و تمامی خانواده ام را عاقبت به خیر نمایی.

چگونه زندگی را شروع کردی؟

با او؟   بدون او؟

چگونه زندگی را ساختی؟

با او؟   بدون او؟

چگونه زندگی  میکنی؟

با او؟      بدون او؟

چگونه می اندیشی؟

با او؟     بدون او؟

جواب علامت سوالت چیست؟؟؟؟؟؟؟

امام فرمودند: من اين ها را از خدا فرا گرفته ام. تو بگو من از جهت بهداشت داناترم يا تو؟ طبيب گفت:البته من.

امام عليه السّلام فرمودند: اگر اين چنين است من از تو سؤالاتى مى پرسم، تو پاسخ بده.

گفت: بپرس.

امام صادق(ع) سئوالات زير را از طبيب هندي پرسيدند:
"چرا جمجمه ي سر چند قطعه است؟
چرا موى سر بالاى آن است؟
چرا پيشانى مو ندارد؟
چرا در پيشانى خطوط و چين وجود دارد؟
چرا ابرو بالاى چشم است؟
چرا دو چشم مانند بادام است؟
چرا بينى ميان چشم هاست؟
چرا سوراخ بينى در زير آن است؟
چرا لب و سبيل بالاى دهان است؟
چرا مردان ريش دارند؟
چرا دندان پيشين، تيزتر و دندان آسياب، پهن و دندان بادام شكن بلند است؟
چرا كف دست ها مو ندارد؟
چرا ناخن و مو جان ندارند؟
چرا قلب مانند صنوبر است؟
چرا شُش دو تکه است و در جاى خود حركت مي كند؟
چرا کبد(جگر) خميده است؟
چرا كليه مثل دانه لوبياست؟
چرا دو زانو به طرف پشت خم و تا مى گردند؟
چرا گام هاى پا ميان تهى است؟ "
طبيب هندي در پاسخ به تمامي سئوالات بالا گفت : نمي دانم.

امام فرمود: من علّت اينها را مى دانم.

طبيب گفت: بيان كن.
امام فرمودند:

*جمجمه به دليل اينکه ميان تهى است، از چند قطعه آفريده شده است و اگر قطعه قطعه نبود، ويران مى شد، لذا چون چند قطعه است، ديرتر مى شكند.

*موى در قسمت بالاي سر است، چون از ريشه ي آن روغن به مغز مى رسد و از سر موها كه سوراخ است، بخارات بيرون مى رود و سرما و گرمايى كه به مغز وارد مى شود، دفع مي شود.

*پيشانى مو ندارد، براى آنكه روشنايى به چشم برسد.

*خط و چين پيشاني نيز عرقي را از سر مي ريزد، نگه مي دارد تا وارد چشم ها نشود و انسان بتواند آن را پاك كند، مانند رودخانه ها كه آب هاي روى زمين را نگهدارى مى كنند.
ابروها بالاى دو چشم قرار دارند تا نور به اندازه ي کافي به آنها برسد. اى طبيب، نمى بينى وقتي شدت نور زياد است، دست خود را بالاى چشم ها مي گيري تا روشنى به مقدار کافي به چشم هايت برسد و از زيادى آن پيشگيرى كند؟!

*بينى بين دو چشم قرار دارد تا روشنايى را بين آنها به طور مساوي تقسيم كند.

*چشم ها شکل بادام هستند تا ميل دوا در آن فرو برود و بيرون آيد. اگر چشم چهار گوش يا گرد بود، ميل در آن به درستي وارد نمى شد و دوا به همه جاي آن نمى رسيد و بيماري چشم درمان نمى شد.

*خداوند سوارخ بينى را در زير آن آفريد تا فضولات مغز از آن پايين بيايد و بو از آن بالا رود. اگر سوراخ بيني در بالا بود، نه فضولات از آن پايين مى آمد و نه بوي چيزي را در مى يافت.

*سبيل و لب را بالاى دهان آفريد، تا فضولاتى را كه از مغز پايين مي آيد نگه دارد و خوراك و آشاميدنى به آن آلوده نگردد و آدمى بتواند آنها را از پاک کند.

*براى مردان محاسن(ريش) را آفريد تا نيازي به كشف عورت (پوشاندن سر) نداشته باشند و مرد و زن از يكديگر مشخص شوند.

*دندان هاى پيشين را تيز آفريد تا گزيدن آسان گردد، و دندان هاى آسياب را براى خرد كردن غذا پهن آفريد، و دندان نيش را بلند آفريد تا دندان هاى آسياب را مانند ستونى كه در بنا به كار مى رود، استوار كند.

*دو كف دست را بى مو آفريد تا سودن به آنها واقع گردد. اگر کف دست مو داشت، وقتي انسان به چيزي دست مي کشيد به خوبي آن را حس نمي کرد.

*مو و ناخن را بى جان آفريد، چون بلند شدن آنها زشت و کوتاه کردن آنها زيباست. اگر جان داشتند، بريدن آنها همراه با درد زيادي بود.

*قلب را مانند صنوبر ساخت، چون وارونه است. سر آن را باريك قرار داد تا در ريه ها در آيد و از باد زدن ريه خنك شود.

*كبد را خميده آفريد تا شكم را سنگين كند و آن را فشار دهد تا بخارهاى آن بيرون رود.

*كليه را مانند دانه لوبيا ساخت، زيرا منى قطره قطره در آن مى ريزد و از آن بيرون مى رود. اگر کليه چهار گوش يا گِرد بود، اولين قطره مى ماند تا قطره دوم در آن بريزد و آدمى از انزال لذت نمى برد. زماني که منى از محل خود كه در فقرات پشت است، به كليه مي ريزد، كليه چون كرم بسته و باز مى شود و کم کم مني را به مثانه مى رساند.

*خم شدن زانو را به طرف عقب قرار داد، تا انسان به جهت پيش روى خود راه رود، و به همين علت حركات وى ميانه است، و اگر چنين نبود در راه رفتن مى افتاد.

*پا را از سمت زير و دو سوى آن، ميان باريك ساخت، براى آنكه اگر همه پا بر روي زمين قرار مي گرفت، مانند سنگ آسياب سنگين مى شد. سنگ آسياب چون بر سر گردى خود باشد، كودكى آن را بر مى گرداند و هر گاه بر روى زمين بيفتد، مردي قوي به سختى مى تواند آن را بلند كند.

آن طبيب هندى گفت: اين ها را از كجا آموخته اى؟

فرمودند: از پدرانم و ايشان از پيامبر و او از جبرئيل، امين وحى و او از پروردگار كه مصالح همه اجسام را داند. طبيب در آن وقت مسلمان شد و گفت: تو داناترين مردم روزگارى.

راستى چه شگفت انگيز است كه حضرت صادق عليه السّلام بدون در دست داشتن ابزار امروزى كه وسيله شناخت درون و برون انسانند، در گوشه اي از شهر مدينه براى يك طبيب هندى شگفتي هاى خلقت انسان را با دلايل محکم بيان مى فرمايد.

اری اغاز عشق است، تنها نشانه ی جاودان این جهان.

واژه ای خاص که افریده شد تا وجود ادمی را برای ابد تسخیر سازد.

پروردگار ادم را ازمشتی خاک برگرفت و از خود در او دمید.و یقینا هر که پروردگار در او بدمد عاشق می شود.

بی اشک برترین هدف افرینش عشق است

و والاترین وظیفه ادم عاشقی است.

او میفرماید:شما افریده شدید تا عاشق باشید و تنها ازمونتان همین است...   .

امید که تا اخرین روز خدا سینه ای بی عشق مباد.    امین

گر زجهان بگزرم از تو نخواهم ئگذشت

سر رود از پیکرم از تو نخواهم گذشت

مردمک چشم من"نقش تو بر خود گرفت

ور همه جا بنگرم از تو نخواهم گذشت

سرزنشم گر کنی هیچ نگیرم بدل

هرچه ملامت برم از تو نخواهم گذشت

دیدن تو هر نفس "ملک جهانم بس است

عشق تو میپرورم از تو نخواهم گذشت           .

سلام بر خدا.

اینجا ایران است.با فرهنگ و تمدن هزار ساله.با مردمانی لایق محبت.

ابنجا ایران است با بزرگانی پارسی زبان.با انسان هایی از جان گذشته برای پاک ماندن این سرزمین.

خداوندا میپرستم تو را به بهای این ازادی.من یک ایرانی ام.با کوله باری از عشق.با عاشقانی همچو شیرین و فرهاد.

با پیر پهلوانانی همچو رستم و سهراب.با جوان مردانی همچو ارش کمانگیر.با پادشاهانی همچون کروش کبیر وشاعرانی مانند حافظ و مولانا.

با زنان شیر دل چون  اتنه جنگجوی ایران باستان گرفته، تاافسانه ها،در جنگ هشت سال دفاع مقدس.با نوجوانانی گرفته از حسین فهمیده تا مهرداد ها.و اینجا جایی نیست چون سرزمین پاک امام زمانی......

مجنون چو شنید پند خویشان           از تلخی پند شد پریشان

زد دست و درید پیرهن را                 کاین مرده چه میکند کفن را

ان کز دو جهان برون زند تخت           در پیرهنی کجا کشد رخت

چون وامق از ارزوی عذرا                   گه کوه گرفت و گاه صحرا

ترکانه ز خانه رخت بر بست             در کوگچگه رحیل بنشست

دراعه دراعه درید و درع میدوخت       زنجیر برید و بند می سوخت

           هر هفته 6 بیت از کتاب لیلی و مجنون

به سراغ من اگر مییایید نرم واهسته بیایید

مبادا که ترک بردارد

چینی نازک تنهایی من   .

زندگی خوردن و خوابیدن نیست

انتظار و هوس و دیدن و نادیدن نیست

زندگی چون گل سرخیست پر از خار و پر از برگ و پر از عطر لطیف

یادمان باشد اگر گل چیدیم

عطر و برگ و گل و خار

همه همسایه دیئار به دیوار هم اند...  .

به نام خدا.

نام/شهید                نام خانوادگی/شاهد             محل شهادت/روی پای پدر          

به نام خداوند خون و اسمان.

خداوندی که انسان را پاک و بی الود افرید.

وما با دستان خود و کردار خود عمر و زندگی خود را تباه می کنیم.شهید وشاهد یعنی خداوند.خدا یعنی دریای افرینش.

خداوندا میپرستمت.خداوندا بر رزق و روزی هایت شکر.همی مینگرم بر افرینشت.چیزی است در بغضم.

این است،ان است،میتوانم بگویم،نمیتوانم بگویم.مینگرم،نمینگرم.کیستم،کجایم.کجا بیابم انسان بی الود.انسان هایی اسمانی.انسان هایی که بر

روی اسمان حرکت میکنن.انگار بر بال اسمان سوارند.چرا دیر؟چرا دور؟چرا بیرنگ؟چرا بیجان؟...وقتی میفهمم که همه چیز تمام شد.وقتی میفهمم

که پروازش شروع شد.چرا دیر درک میکنم؟چرا دیر میفهمم؟نمیتوانم به ایستم بدون او.نمیتوانم درک کنم بدون او.بدون او چیزی را کم دارم.

ایا  انسانم؟چگونه بدون درک زندگی کنم؟چرا انها پرواز؟چگونه اند؟چگونه زندگی میکنند وقتی در اطراف انها اینهمه غم وجود دارد.چگونه پرواز

میکنند با این همه الودگی.

پدرش کجاست؟مادرش چه کسی است؟چه صبریست که انها را استوار نگه داشته.روزی با هم بودیم.روزی با او برو بیایی داشتیم.

روزی،روزی،روزی...چگونه میتوانم میتوانم او را ببینم؟

چگونه میتوانم درکش کنم؟

میخواهم بدانم جواب خود را گرفته؟

ی ا ا ل ع ا ص ی..................

به نام خداوند عقل و منطق.درود بر کروش جاودانه.سلام بر مردی از دیار بزرگان.

ای کروش ارام گیر که ما مردان پارسی،سرزمین رنگارنگت را پاک نگاه میداریم.من یکی از ملیون فرزند این سرزمینم.

با کوله باری از عشق و علاقه به این خاک نرم چهار رنگ.

ای کروش،ای کبیر مرد ایرانی.شنیده ام از خدایت که به تو فرمود،پاکی را برایت به ارمغان می اورم.در جواب به مردمان خود گفته ای من خوبی را پیشه میکنم  تا خداوند همراه من باشد.

در ان عصر کهن چگونه چنین حرف های گران به مردم می اموختی؟ایا مردم ان زمان قدر تو را دانسته اند؟

من از کتاب هایت خوانده ام که چقدر در جلو دشمنان مستحکم بودی.اما متاسفم برای برخی از مردمان خودم که نمیتوانند قدر تو را بدانند.

نمیتوانند.ای کروش.ای مرد جاودانه.متاسفم برای مردمانی که فکر میکنند دشمنان حرف حق را راجع به تو میگویند.

اما تو خود خوب میدانی که مردمان ما چقدر تو را دوست دارن.وقتی حرفی از تو نمیزنند نشانه ی این نیست که تو را دوست ندارند.

نشانه ی این نیست که نمیخواهند اسمی از تو برده شود.

حرفی از تو نمیزنند، که هرجا ،لایق تو نیستند.انقدر بزرگی که نمیتوانند بزرگی تو را جلوه دهند.بازهم سراغت خواهم امد ای مردپارسی....   .

پیشینهٔ تاریخی بقیع به دوران قبل از اسلام می‌رسد ولی در کتب تاریخی به روشنی قدمت تاریخی آن مشخص نشده‌است. بعد از هجرت مسلمانان به مدینه، بقیع تنها قبرستان مسلمانان بوده، مردم مدینه قبل از آمدن مسلمانان به آن‌جا اجساد مردگان خود را در دو گورستان «بنی‌حرام» و «بنی‌سالم» و گاهی نیز در خانه‌های‌شان دفن می‌کردند ^[۱] و در واقع بقیع اولین قبرستانی است که به دستور پیامبر اسلام و توسط مسلمانان صدر اسلام ساخته شد.

اولین کسی که در آنجا به توصیه پیامبر دفن شد عثمان بن مظعون بود که از دوستان نزدیک پیامبر و علی بن ابیطالب به شمار می‌رفت؛ علی در سخنانش از عثمان بسیار یاد می‌کرد.

محمد برخی از کشته‌شدگان جنگ اُحُد را و یکی از فرزندانش بنام ابراهیم، را در آنجا به خاک سپرد. بعدها که عثمان پسر عفان در قبرستان یهودی‌های مدینه به نام حس کوکب دفن شد، معاویه بقیع را به قدری وسعت داد که قبر عثمان در بقیع قرار گرفت.

بقیع هم‌اینک مدفن ۴ امام شیعه (حسن مجتبی، سجاد، محمد باقر و جعفر صادق) است. همچنین قبر بیشتر زنان پیامبر و نیز عباس عموی پیامبر و فاطمه بنت اسد، مادر علی، ام‌البنین (مادر ابوالفضل العباس) و برخی دیگر از بزرگان اسلام در این گورستان قرار دارد. قبرستان بقیع در چند قدمی مسجد النبی قرار دارد.

وهابیان در ۸ شوال سال ۱۳۴۳ (هجری قمری) آرامگاه امامان بقیع را ویران کردند.^[۴] که به این روز یوم الهدم می گویند.

تا آن زمان بر روی مزارهای پیشوایان و سایر بزرگان اسلام که در مدینه مدفون بودند گنبدها و بناهایی قرار داشت. پیشوایان بقیع در بقعه بزرگی که به‏ طور هشت ضلعی ساخته شده بود و اندرون و گنبد آن سفیدکاری شده بود مدفون بودند. پس از تسلط وهابیان بر مدینه آن‌ها ضمن تخریب قبور آثاری که بر روی قبور قرار داشت را نیز از بین بردند. در پی این رویداد بارگاه حسن مجتبی، سجاد، محمد باقر و جعفر صادق نیز ویران شد.

این حرکت وهابیان اعتراضاتی را در پی داشت. علاوه بر ویرانی مزار امامان شیعه، مزار عبدالله بن عبدالمطلب و آمنه پدر و مادر پیامبر اسلام عباس عموی پیامبر و اسماعیل از فرزندان جعفر صادق نیز به طور کامل ویران شد.

این حرکت وهابیان اعتراضات گسترده‌ای را در جوامع مسلمان و خصوصاً ایران برانگیخت. هم‌زمان با انتشار اخبار هجوم وهابی‌ها به مدینةالنبی و تخریب آثار تاریخی اسلامی، سید اشرف‌الدین گیلانی معروف به «نسیم شمال» (محبوب‌ترین و معروف‌ترین شاعر ملی عهد انقلاب مشروطه) شعری در رثای این واقعه سرود که در روزنامه‌اش با عنوان «همت کنید راجع به مدینه طیبه» به چاپ رسید.            ادامه مطلب در روزهای اخیر.

به نام خداوند عشق.

خداوندا در همه ی دوره های زندگی تو را شکر میکنم.

از اواز خوش زندگی تورا شکر.میخواهم راجع به هنر ناب ایران سخن بگویم.هنری که گوش هر شنونده ای به صدای ان اشناست.استاد غلامحسین بنان.خواننده ی این وطنغلامحسین بنان، (اردیبهشت ۱۲۹۰، تهران^[۱] - ۸ اسفند ۱۳۶۴، تهران) خواننده ایرانی است که از سالهای ۱۳۲۱ تا دهه ۵۰ در زمینه موسیقی ملی ایران فعالیت داشت. او عضو شورای موسیقی رادیو، استاد آواز هنرستان موسیقی تهران و بنیان‌گذار انجمن موسیقی ایران بوده‌است.

پدرش کریم خان بنان الدوله نوری و مادرش دختر شاهزاده رکن‌الدوله (برادر ناصرالدین شاه) بود. از شش سالگی به خوانندگی و نوازندگی ارگ و پیانو پرداخت و در این راه از راهنمایی‌های مادرش که پیانو را بسیار خوب می‌نواخت بهره‌ها گرفت، اولین استاد او پدرش بود و دومین استاد، مرحوم میرزا طاهر ضیاءذاکرین رثایی و سومین استادش مرحوم ناصر سیف بوده‌اند.

از سال ۱۳۲۱ صدای غلامحسین بنان، همراه با همکاری عده‌ای از هنرمندان دیگر از رادیو تهران به گوش مردم ایران رسید و دیری نگذشت که نام بنان زبانزد همه شد. روح‌الله خالقی او را در ارکستر انجمن موسیقی شرکت داد و با ارکستر شماره یک نیز همکاری را شروع کرد و از بدو شروع برنامه همیشه جاوید «گلهای رنگارنگ» بنا به دعوت استاد داود پیرنیا همکاری داشت. بنان در طول فعالیت هنری خود، حدود ۳۵۰ اهنگ را اجرا کرد و انچه که امتیاز مسلم صدای او را پدید می‌اورد، زیر و بم‌ها و تحریرات صدای او است که مخصوص به خودش می‌باشد. بنان نه تنها در اواز قدیمی و کلاسیک ایران استاد بود، بلکه در نغمات جدید و مدرن ایران نیز تسلط کامل داشت. تصنیف زیبا و روح پرور «الهه ناز» او بهترین معرف این ادعا می‌باشد. بنان را می‌توان به حق بزرگترین اجرا کننده آهنگ‌های سبک وزیری-خالقی دانست. او همچنین در کنار ادیب خوانساری از بهترین اجراکنندگان آثار صبا و محجوبی محسوب می‌شود. استعداد شگرف او در مرکب‌خوانی و تلفیق شعر و موسیقی بارها ستایش موسیقی‌دانان معاصرش را بر انگیخته‌است.

۲۷ آذر ماه ۱۳۳۶ وقتی بنان با اتومبیل شخصی در جاده کرج مشغول رانندگی بود با کامیونی که فاقد چراغ ایمنی عقب بود تصادف کرد و در این سانحه چشم راست خود را از دست داد و به همین خاطر همیشه از عینک دودی استفاده می‌کرد،       ادامه مطلب در چند روز اخیر.

متخصصان تغذيه مي‌گويند: عسل براي تقويت سطح ايمني بدن فوق العاده مفيد است. اين خوردني درمانگر و معجزه آسا همچنين داراي خواص آنتي اكسيداني و ضد باكتريال قابل توجهي است كه براي حفاظت از سيستم گوارشي مفيد هستند. بعلاوه مي‌توان از عسل براي درمان مشكلات و بيماريهاي معمول مثل سرماخوردگي و گلودرد استفاده كرد. از سوي ديگر با وجودي كه عسل قادر به درمان سرطان نيست اما داراي خواص ضد تومور است و سطح آنتي اكسيدان بين سلولي را افزايش مي‌دهد.

سلام بر بازدیدکنندگان و دوستان عزیز.قصد ما از ساخت این وبلاگ اشنایی هرچه بیشتر شما از این سرزمین کهن است.

ما تصمیم داریم که شما دوستان عزیز را که علاقه ی بسیاری به سرزمین خود دارید را با اتفاقاتی که در داخل این سرزمین می افتد را به شما برسانیم.اخبار های مهمی ائم از علمی فرهنگی و هنری تاریخی و ورزشی است را به اطلاع دوستان برسانیم.این موضوعاتی که در قسمت  راست بالای صفحه است ، به سلیقه ی شخصی خودمان است که در این کشور طرفداران بسیاری دارد. با تشکر،مدیریت وبلاگ....  .