سلام بابا محمود.

دیگر نمیدانم کجا سراغت را بگیرم.

خسته ام از این روز های بدون تو.

دیگر ازردم از فرزندانی که دست پدرانشان را میگیرند و میچرخند.

پدری داشتم چو ماه.پدری داشتم چون فرشته ها.

پدر جان، یعنی دیگر نمیتوانم تو را ببینم؟

یعنی دیگر نباید انتظارت را بکشم؟

بابا محمود ،مادر به من گفت از حالا سیدعلی پدر من است.اما ازش دورم.

نمیدانم به فرزندانی مثل ما فکر میکند یا نه.اما ما هم پدر میخواهیم.

سید علی ،نامم صدیقه سادات است.دو سال است بابایم شهید شد وبه همه میگویم تو پدرمن هستی.

اقا جان فقط پدرم را توی تنهایی میبینم.دوست دارم او را به همه نشان دهم.اما نمیتوانم.

اقاجان،به دادم برس.خسته ام.

انتظار،انتظار،انتظار... .

وصيت نامه شهيد احمد علي عسكري
پيامي كه نسبت به شما مردم عزيز دارم اين است كه وحدت كلمه را حفظ كنيد و دست از ولايت فقيه برنداريد. اگر فرمانبرداري نكنيد خدا اين نعمت بزرگ را از شما خواهد گرفت. خدايا مرا خالص گردان تا بدان فيض الهي كه همان شهادت است برسم.

وصيت نامه شهيد حسين ضامن
به منظور اداي دين خود به اسلام و مسلمين و لبيك گفتن به نداي امام امت تصميم گرفتم با توفيقات الهي جهت مبارزه با دشمنان اسلام به جبهه هاي نبرد عزيمت نمايم.

وصيت نامه شهيد مهدي ذوالفقاري
اي ملت به پاخاسته تا آخرين نفس در مقابل كفر و الحاد و نفاق بايستيد و آنان را نابود كنيد تا مسلمانان دنيا نفس راحت بكشند و بهتر خدا را عبادت كنند از خط ولايت فقيه كه ادامه دهنده ي راه پيامبران و امامان است قوياً حمايت كنيد.

وصیت نامه شهید سید محمود موسوی

یارب! در نگاه دوستانم می نگرم در حالی که اشک در چشمانشان حلقه زده،با یکدیگر وداع می کنند،چون هیچ کس نمی داند چه کسی می ماند و چه کسی به دیدار معشوق می شتابد.

خدایا! نـمی دانم وقتی که مرگ به سراغم می آید، من در چه حالی هستم، اما خدایا! دوست دارم در آن حال، لبهایم به ذکر یا زهرا(س) مشغول باشد و دلم از نور محبّت علی و فرزندان علی(علیهم صلوات الله) لبریز باشد.

خدایا! شرم دارم از اینکه بگویم شهادت را نصیب شخصی مثل من گردانی،زیرا شهدا ،همه چیزشان خدا بود و من هنوز به آنجا نرسیدم.

خدایا! شاید گناهانم موجب شده است تا در خواستم به عرش نرسد. پس خودت به من فرصت توبه عطا فرما. خدایا!دستانم خالی است.

خدایا پس از سنگینی سی سال عمر به هدر رفته، اکنون احساس می کنم سبک شده ام. خدایا!نمی دانم حکمتت چه بود که مرا از شمال به تهران کشاندی و همسری مهربان و فرزندی سالم به من عطا کردی. حال من چگونه شکرت را بجا آورم؟

خدایا! از تو می خواهم همسر و فرزندم و تمامی خانواده ام را عاقبت به خیر نمایی.

به نام خدا.

نام/شهید                نام خانوادگی/شاهد             محل شهادت/روی پای پدر          

به نام خداوند خون و اسمان.

خداوندی که انسان را پاک و بی الود افرید.

وما با دستان خود و کردار خود عمر و زندگی خود را تباه می کنیم.شهید وشاهد یعنی خداوند.خدا یعنی دریای افرینش.

خداوندا میپرستمت.خداوندا بر رزق و روزی هایت شکر.همی مینگرم بر افرینشت.چیزی است در بغضم.

این است،ان است،میتوانم بگویم،نمیتوانم بگویم.مینگرم،نمینگرم.کیستم،کجایم.کجا بیابم انسان بی الود.انسان هایی اسمانی.انسان هایی که بر

روی اسمان حرکت میکنن.انگار بر بال اسمان سوارند.چرا دیر؟چرا دور؟چرا بیرنگ؟چرا بیجان؟...وقتی میفهمم که همه چیز تمام شد.وقتی میفهمم

که پروازش شروع شد.چرا دیر درک میکنم؟چرا دیر میفهمم؟نمیتوانم به ایستم بدون او.نمیتوانم درک کنم بدون او.بدون او چیزی را کم دارم.

ایا  انسانم؟چگونه بدون درک زندگی کنم؟چرا انها پرواز؟چگونه اند؟چگونه زندگی میکنند وقتی در اطراف انها اینهمه غم وجود دارد.چگونه پرواز

میکنند با این همه الودگی.

پدرش کجاست؟مادرش چه کسی است؟چه صبریست که انها را استوار نگه داشته.روزی با هم بودیم.روزی با او برو بیایی داشتیم.

روزی،روزی،روزی...چگونه میتوانم میتوانم او را ببینم؟

چگونه میتوانم درکش کنم؟

میخواهم بدانم جواب خود را گرفته؟

ی ا ا ل ع ا ص ی..................