کروش فرزند این سرزمین.

به نام خداوند عقل و منطق.درود بر کروش جاودانه.سلام بر مردی از دیار بزرگان.

ای کروش ارام گیر که ما مردان پارسی،سرزمین رنگارنگت را پاک نگاه میداریم.من یکی از ملیون فرزند این سرزمینم.

با کوله باری از عشق و علاقه به این خاک نرم چهار رنگ.

ای کروش،ای کبیر مرد ایرانی.شنیده ام از خدایت که به تو فرمود،پاکی را برایت به ارمغان می اورم.در جواب به مردمان خود گفته ای من خوبی را پیشه میکنم  تا خداوند همراه من باشد.

در ان عصر کهن چگونه چنین حرف های گران به مردم می اموختی؟ایا مردم ان زمان قدر تو را دانسته اند؟

من از کتاب هایت خوانده ام که چقدر در جلو دشمنان مستحکم بودی.اما متاسفم برای برخی از مردمان خودم که نمیتوانند قدر تو را بدانند.

نمیتوانند.ای کروش.ای مرد جاودانه.متاسفم برای مردمانی که فکر میکنند دشمنان حرف حق را راجع به تو میگویند.

اما تو خود خوب میدانی که مردمان ما چقدر تو را دوست دارن.وقتی حرفی از تو نمیزنند نشانه ی این نیست که تو را دوست ندارند.

نشانه ی این نیست که نمیخواهند اسمی از تو برده شود.

حرفی از تو نمیزنند، که هرجا ،لایق تو نیستند.انقدر بزرگی که نمیتوانند بزرگی تو را جلوه دهند.بازهم سراغت خواهم امد ای مردپارسی....   .