هرکس او را دید به او بگوید ،فلانی گفت: یادش بخیر.

گفتم غم تو دارم گفتا غمت سر اید                گفتم که ماه من شو گفتا اگر براید

گفتم ز مهر ورزان رسم وفا بیاموز               گفتا زخوبرویان این کار کمتر اید

گفتم که بر خیالت راه نظر ببندم                  گفتا که شبرو است او از راه دیگر اید

گفتم که بوی زلفت گمراه عالمم کرد              گفتا اگر بدانی هم اوت رهبر اید

گفتم خوشا هوایی کز باد صبح خیزد             گفتا خنک نسیمی کز کوی دلبر اید

گفتم که نوش لعلت مارا به ارزو کشت           گفتا تو بندگی کن کو بنده پرور اید

گفتم دل رحیمت کی عزم صلح دارد              گفتا مگوی با کس تا وقت ان دراید

گفتم زمان عشرت دیدی که چون سرامد         گفتا خموش حافظ کای غصه هم سر اید

وصيت نامه شهيد احمد علي عسكري
پيامي كه نسبت به شما مردم عزيز دارم اين است كه وحدت كلمه را حفظ كنيد و دست از ولايت فقيه برنداريد. اگر فرمانبرداري نكنيد خدا اين نعمت بزرگ را از شما خواهد گرفت. خدايا مرا خالص گردان تا بدان فيض الهي كه همان شهادت است برسم.

وصيت نامه شهيد حسين ضامن
به منظور اداي دين خود به اسلام و مسلمين و لبيك گفتن به نداي امام امت تصميم گرفتم با توفيقات الهي جهت مبارزه با دشمنان اسلام به جبهه هاي نبرد عزيمت نمايم.

وصيت نامه شهيد مهدي ذوالفقاري
اي ملت به پاخاسته تا آخرين نفس در مقابل كفر و الحاد و نفاق بايستيد و آنان را نابود كنيد تا مسلمانان دنيا نفس راحت بكشند و بهتر خدا را عبادت كنند از خط ولايت فقيه كه ادامه دهنده ي راه پيامبران و امامان است قوياً حمايت كنيد.

وصیت نامه شهید سید محمود موسوی

یارب! در نگاه دوستانم می نگرم در حالی که اشک در چشمانشان حلقه زده،با یکدیگر وداع می کنند،چون هیچ کس نمی داند چه کسی می ماند و چه کسی به دیدار معشوق می شتابد.

خدایا! نـمی دانم وقتی که مرگ به سراغم می آید، من در چه حالی هستم، اما خدایا! دوست دارم در آن حال، لبهایم به ذکر یا زهرا(س) مشغول باشد و دلم از نور محبّت علی و فرزندان علی(علیهم صلوات الله) لبریز باشد.

خدایا! شرم دارم از اینکه بگویم شهادت را نصیب شخصی مثل من گردانی،زیرا شهدا ،همه چیزشان خدا بود و من هنوز به آنجا نرسیدم.

خدایا! شاید گناهانم موجب شده است تا در خواستم به عرش نرسد. پس خودت به من فرصت توبه عطا فرما. خدایا!دستانم خالی است.

خدایا پس از سنگینی سی سال عمر به هدر رفته، اکنون احساس می کنم سبک شده ام. خدایا!نمی دانم حکمتت چه بود که مرا از شمال به تهران کشاندی و همسری مهربان و فرزندی سالم به من عطا کردی. حال من چگونه شکرت را بجا آورم؟

خدایا! از تو می خواهم همسر و فرزندم و تمامی خانواده ام را عاقبت به خیر نمایی.

چگونه زندگی را شروع کردی؟

با او؟   بدون او؟

چگونه زندگی را ساختی؟

با او؟   بدون او؟

چگونه زندگی  میکنی؟

با او؟      بدون او؟

چگونه می اندیشی؟

با او؟     بدون او؟

جواب علامت سوالت چیست؟؟؟؟؟؟؟

امام فرمودند: من اين ها را از خدا فرا گرفته ام. تو بگو من از جهت بهداشت داناترم يا تو؟ طبيب گفت:البته من.

امام عليه السّلام فرمودند: اگر اين چنين است من از تو سؤالاتى مى پرسم، تو پاسخ بده.

گفت: بپرس.

امام صادق(ع) سئوالات زير را از طبيب هندي پرسيدند:
"چرا جمجمه ي سر چند قطعه است؟
چرا موى سر بالاى آن است؟
چرا پيشانى مو ندارد؟
چرا در پيشانى خطوط و چين وجود دارد؟
چرا ابرو بالاى چشم است؟
چرا دو چشم مانند بادام است؟
چرا بينى ميان چشم هاست؟
چرا سوراخ بينى در زير آن است؟
چرا لب و سبيل بالاى دهان است؟
چرا مردان ريش دارند؟
چرا دندان پيشين، تيزتر و دندان آسياب، پهن و دندان بادام شكن بلند است؟
چرا كف دست ها مو ندارد؟
چرا ناخن و مو جان ندارند؟
چرا قلب مانند صنوبر است؟
چرا شُش دو تکه است و در جاى خود حركت مي كند؟
چرا کبد(جگر) خميده است؟
چرا كليه مثل دانه لوبياست؟
چرا دو زانو به طرف پشت خم و تا مى گردند؟
چرا گام هاى پا ميان تهى است؟ "
طبيب هندي در پاسخ به تمامي سئوالات بالا گفت : نمي دانم.

امام فرمود: من علّت اينها را مى دانم.

طبيب گفت: بيان كن.
امام فرمودند:

*جمجمه به دليل اينکه ميان تهى است، از چند قطعه آفريده شده است و اگر قطعه قطعه نبود، ويران مى شد، لذا چون چند قطعه است، ديرتر مى شكند.

*موى در قسمت بالاي سر است، چون از ريشه ي آن روغن به مغز مى رسد و از سر موها كه سوراخ است، بخارات بيرون مى رود و سرما و گرمايى كه به مغز وارد مى شود، دفع مي شود.

*پيشانى مو ندارد، براى آنكه روشنايى به چشم برسد.

*خط و چين پيشاني نيز عرقي را از سر مي ريزد، نگه مي دارد تا وارد چشم ها نشود و انسان بتواند آن را پاك كند، مانند رودخانه ها كه آب هاي روى زمين را نگهدارى مى كنند.
ابروها بالاى دو چشم قرار دارند تا نور به اندازه ي کافي به آنها برسد. اى طبيب، نمى بينى وقتي شدت نور زياد است، دست خود را بالاى چشم ها مي گيري تا روشنى به مقدار کافي به چشم هايت برسد و از زيادى آن پيشگيرى كند؟!

*بينى بين دو چشم قرار دارد تا روشنايى را بين آنها به طور مساوي تقسيم كند.

*چشم ها شکل بادام هستند تا ميل دوا در آن فرو برود و بيرون آيد. اگر چشم چهار گوش يا گرد بود، ميل در آن به درستي وارد نمى شد و دوا به همه جاي آن نمى رسيد و بيماري چشم درمان نمى شد.

*خداوند سوارخ بينى را در زير آن آفريد تا فضولات مغز از آن پايين بيايد و بو از آن بالا رود. اگر سوراخ بيني در بالا بود، نه فضولات از آن پايين مى آمد و نه بوي چيزي را در مى يافت.

*سبيل و لب را بالاى دهان آفريد، تا فضولاتى را كه از مغز پايين مي آيد نگه دارد و خوراك و آشاميدنى به آن آلوده نگردد و آدمى بتواند آنها را از پاک کند.

*براى مردان محاسن(ريش) را آفريد تا نيازي به كشف عورت (پوشاندن سر) نداشته باشند و مرد و زن از يكديگر مشخص شوند.

*دندان هاى پيشين را تيز آفريد تا گزيدن آسان گردد، و دندان هاى آسياب را براى خرد كردن غذا پهن آفريد، و دندان نيش را بلند آفريد تا دندان هاى آسياب را مانند ستونى كه در بنا به كار مى رود، استوار كند.

*دو كف دست را بى مو آفريد تا سودن به آنها واقع گردد. اگر کف دست مو داشت، وقتي انسان به چيزي دست مي کشيد به خوبي آن را حس نمي کرد.

*مو و ناخن را بى جان آفريد، چون بلند شدن آنها زشت و کوتاه کردن آنها زيباست. اگر جان داشتند، بريدن آنها همراه با درد زيادي بود.

*قلب را مانند صنوبر ساخت، چون وارونه است. سر آن را باريك قرار داد تا در ريه ها در آيد و از باد زدن ريه خنك شود.

*كبد را خميده آفريد تا شكم را سنگين كند و آن را فشار دهد تا بخارهاى آن بيرون رود.

*كليه را مانند دانه لوبيا ساخت، زيرا منى قطره قطره در آن مى ريزد و از آن بيرون مى رود. اگر کليه چهار گوش يا گِرد بود، اولين قطره مى ماند تا قطره دوم در آن بريزد و آدمى از انزال لذت نمى برد. زماني که منى از محل خود كه در فقرات پشت است، به كليه مي ريزد، كليه چون كرم بسته و باز مى شود و کم کم مني را به مثانه مى رساند.

*خم شدن زانو را به طرف عقب قرار داد، تا انسان به جهت پيش روى خود راه رود، و به همين علت حركات وى ميانه است، و اگر چنين نبود در راه رفتن مى افتاد.

*پا را از سمت زير و دو سوى آن، ميان باريك ساخت، براى آنكه اگر همه پا بر روي زمين قرار مي گرفت، مانند سنگ آسياب سنگين مى شد. سنگ آسياب چون بر سر گردى خود باشد، كودكى آن را بر مى گرداند و هر گاه بر روى زمين بيفتد، مردي قوي به سختى مى تواند آن را بلند كند.

آن طبيب هندى گفت: اين ها را از كجا آموخته اى؟

فرمودند: از پدرانم و ايشان از پيامبر و او از جبرئيل، امين وحى و او از پروردگار كه مصالح همه اجسام را داند. طبيب در آن وقت مسلمان شد و گفت: تو داناترين مردم روزگارى.

راستى چه شگفت انگيز است كه حضرت صادق عليه السّلام بدون در دست داشتن ابزار امروزى كه وسيله شناخت درون و برون انسانند، در گوشه اي از شهر مدينه براى يك طبيب هندى شگفتي هاى خلقت انسان را با دلايل محکم بيان مى فرمايد.

اری اغاز عشق است، تنها نشانه ی جاودان این جهان.

واژه ای خاص که افریده شد تا وجود ادمی را برای ابد تسخیر سازد.

پروردگار ادم را ازمشتی خاک برگرفت و از خود در او دمید.و یقینا هر که پروردگار در او بدمد عاشق می شود.

بی اشک برترین هدف افرینش عشق است

و والاترین وظیفه ادم عاشقی است.

او میفرماید:شما افریده شدید تا عاشق باشید و تنها ازمونتان همین است...   .

امید که تا اخرین روز خدا سینه ای بی عشق مباد.    امین

گر زجهان بگزرم از تو نخواهم ئگذشت

سر رود از پیکرم از تو نخواهم گذشت

مردمک چشم من"نقش تو بر خود گرفت

ور همه جا بنگرم از تو نخواهم گذشت

سرزنشم گر کنی هیچ نگیرم بدل

هرچه ملامت برم از تو نخواهم گذشت

دیدن تو هر نفس "ملک جهانم بس است

عشق تو میپرورم از تو نخواهم گذشت           .

سلام بر خدا.

اینجا ایران است.با فرهنگ و تمدن هزار ساله.با مردمانی لایق محبت.

ابنجا ایران است با بزرگانی پارسی زبان.با انسان هایی از جان گذشته برای پاک ماندن این سرزمین.

خداوندا میپرستم تو را به بهای این ازادی.من یک ایرانی ام.با کوله باری از عشق.با عاشقانی همچو شیرین و فرهاد.

با پیر پهلوانانی همچو رستم و سهراب.با جوان مردانی همچو ارش کمانگیر.با پادشاهانی همچون کروش کبیر وشاعرانی مانند حافظ و مولانا.

با زنان شیر دل چون  اتنه جنگجوی ایران باستان گرفته، تاافسانه ها،در جنگ هشت سال دفاع مقدس.با نوجوانانی گرفته از حسین فهمیده تا مهرداد ها.و اینجا جایی نیست چون سرزمین پاک امام زمانی......

مجنون چو شنید پند خویشان           از تلخی پند شد پریشان

زد دست و درید پیرهن را                 کاین مرده چه میکند کفن را

ان کز دو جهان برون زند تخت           در پیرهنی کجا کشد رخت

چون وامق از ارزوی عذرا                   گه کوه گرفت و گاه صحرا

ترکانه ز خانه رخت بر بست             در کوگچگه رحیل بنشست

دراعه دراعه درید و درع میدوخت       زنجیر برید و بند می سوخت

           هر هفته 6 بیت از کتاب لیلی و مجنون

به سراغ من اگر مییایید نرم واهسته بیایید

مبادا که ترک بردارد

چینی نازک تنهایی من   .